Welkom
Verrassing:
Verrassing:
Ik kom even terug met nog een nieuwe blog. Enkelen van U wisten dat al, ik had twee teefjes drachtig. Waar meer honden wonen worden de teefjes bijna altijd zowat tegelijk loops. Oorzaak.....ze trekken met elkaar op, hebben veel contact, zodat de hormonen van de ene op de andere hond worden overgebracht.
Deze keer stel ik een nieuwelinge aan U voor.
Finney van de Ukkesteyn
Finney is één van onze jonge honden die ik heb aangehouden. Hier hoort een verhaal bij. Zoals U uit de website kan opmaken behoren de van Ginkels senior niet meer tot de jongste garde. Dus......moeder had enkele jaren geleden besloten de kennel langzamerhand af te bouwen, want natuurlijk speelt leeftijd op den duur ook een rol en een tweede belangrijke reden was voor mij dat de erfelijke ziekte ENM toen nog niet dna onderzocht kon worden. Ik heb dat altijd erg lastig gevonden maar iedere fokker zat met hetzelfde euvel. Toch gaat dat een keer aan je knagen alhoewel hier relatief buitengewoon weinig hondjes geboren zijn met deze kwaal.
En toen: kwam het bericht uit Utrecht ( diergeneeskundige faculkteit) dat men bij kooikerhondjes uit het dna genen kon aanwijzen die hoogstwaarschijnlijk de oorzaak waren van ENM.
Oeps, dat was voor mij het startpunt van een nieuwe periode dat ik verder kon met mijn geliefde kooikers. Inmiddels was de kennel aardig uitgedund doordat de oudere honden op leeftijd waren en zo langzamerhand het tijdelijke voor het eeuwige verwisselden. Dat voelde verschrikkelijk, ik was er eigenlijk nog niet aan toe om nu te stoppen met onze hondenfamilie, die hier toch al 45 jaar het erf bevolkt.
Een familie bijeenkomst werd belegd en onze kinderen die al lang het huis uit zijn weten wel, wat kooikers voor mams betekenen, ma IS een kooiker, helemaal vergroeid met haar hondjes, oei. " Mam, ga nog maar even door met je hondjes, als er wat gebeurt redden wij ons er wel mee."Onze kinderen hebben natuurlijk de kooikerfamilie ook hun hele leven meegemaakt en zijn wij eens een dag van huis, past altijd één van onze kinderen op , die dan een dagje vrij neemt, hetgeen natuurlijk heel erg gewaardeerd wordt.
Ergo er zijn een aantal jonge honden hier gebleven en de hele roedel is dna onderzocht op ENM , Willebrand wisten we al lang, zodat ik nog een tijdje door kan met mijn passie, samen met onze kooikerfamilie op ons boerderijtje, maar voor mij hoort er zo nu en dan een nestje bij, dat verveelt nooit, altijd weer een prachtige belevenis.
En nu het nestje. Als ik bij een (relatief) jonge hond graag een nestje wil probeer ik tegelijk met een oudere hond mee te fokken zodat er als er problemen zijn mogelijkheden zijn om bv. even de pups om te leggen, de hondjes hier accepteren probleemloos de pups van hun rasgenoot als dat nodig is, daar hebben we nog nooit een probleem mee gehad.
Nu kreeg Hesder 9 pups, dus er moet nu helemaal niets gebeuren want Hesder is niet thuis om bij te springen.
Maar:
tot op heden is dat helemaal niet nodig, want Finney kreeg op 7 december 6 zeer gezonde levendige pups en kan zich na een kleine cursus "hoe speel ik moeder" prima redden.
hoezo kleine cursus "hoe speel ik moeder"
Zondag 7 december om ongeveer 12 uur 's middags werd de eerste pup geboren, dat was voor Finney ( ze is 2 jaar) een wereldgebeurtenis. Ze had totaal geen idee wat er nu eigenlijk aan de hand was. De geboorte was vlot en pupvrouw kwam met alles er op en eraan tegelijk het geboortekanaal uit, zodat de nageboorte meteen keurig was waar hij op dat moment diende te zijn, buiten de moederhond. Maar toen.........Finney bleef maar naar mij kijken en had geen flauw idee dat het wellicht verstandig zou zijn om de pup eens van haar bagage te verlossen en droog te likken. Ik was op dat moment god en verder was er niets meer op de wereld. Uiteraard heb ik de pup verlost van haar nageboorte en Finney niet geplaagd door haar deze aan te bieden. Zo ging het verder naar de tweede pup, zelfde hoofdstuk, toen heb ik haar de nageboorte wel aangeboden, deze zit vol met hormonen die de moedergevoelens , melkgift e.d. bevorderen. Arme Finney ik had alles in mooie kleine hapjes geknipt zodat ze alleen maar hoefde te slikken. Een aantal van de lezers hebben vast weleens expeditie Robinson RTL 5 bekeken. Daarbij is altijd een uitzending, dat de deelnemers allerlei insecten e.d. aangeboden krijgen, dat wekt kokhalzerij op en......Finney was voor mij even een Robinson deelneemster. Uiteindelijk is alles gelukt en
Finney is een voorbeeldige moeder geworden.
Ook Spyke kan goed met onze poezen opschieten . Al onze honden kunnen met poezen opschieten
Finney is één van onze jonge honden die ik heb aangehouden. Hier hoort een verhaal bij. Zoals U uit de website kan opmaken behoren de van Ginkels senior niet meer tot de jongste garde. Dus......moeder had enkele jaren geleden besloten de kennel langzamerhand af te bouwen, want natuurlijk speelt leeftijd op den duur ook een rol en een tweede belangrijke reden was voor mij dat de erfelijke ziekte ENM toen nog niet dna onderzocht kon worden. Ik heb dat altijd erg lastig gevonden maar iedere fokker zat met hetzelfde euvel. Toch gaat dat een keer aan je knagen alhoewel hier relatief buitengewoon weinig hondjes geboren zijn met deze kwaal.
En toen: kwam het bericht uit Utrecht ( diergeneeskundige faculkteit) dat men bij kooikerhondjes uit het dna genen kon aanwijzen die hoogstwaarschijnlijk de oorzaak waren van ENM.
Oeps, dat was voor mij het startpunt van een nieuwe periode dat ik verder kon met mijn geliefde kooikers. Inmiddels was de kennel aardig uitgedund doordat de oudere honden op leeftijd waren en zo langzamerhand het tijdelijke voor het eeuwige verwisselden. Dat voelde verschrikkelijk, ik was er eigenlijk nog niet aan toe om nu te stoppen met onze hondenfamilie, die hier toch al 45 jaar het erf bevolkt.
Een familie bijeenkomst werd belegd en onze kinderen die al lang het huis uit zijn weten wel, wat kooikers voor mams betekenen, ma IS een kooiker, helemaal vergroeid met haar hondjes, oei. " Mam, ga nog maar even door met je hondjes, als er wat gebeurt redden wij ons er wel mee."Onze kinderen hebben natuurlijk de kooikerfamilie ook hun hele leven meegemaakt en zijn wij eens een dag van huis, past altijd één van onze kinderen op , die dan een dagje vrij neemt, hetgeen natuurlijk heel erg gewaardeerd wordt.
Ergo er zijn een aantal jonge honden hier gebleven en de hele roedel is dna onderzocht op ENM , Willebrand wisten we al lang, zodat ik nog een tijdje door kan met mijn passie, samen met onze kooikerfamilie op ons boerderijtje, maar voor mij hoort er zo nu en dan een nestje bij, dat verveelt nooit, altijd weer een prachtige belevenis.
En nu het nestje. Als ik bij een (relatief) jonge hond graag een nestje wil probeer ik tegelijk met een oudere hond mee te fokken zodat er als er problemen zijn mogelijkheden zijn om bv. even de pups om te leggen, de hondjes hier accepteren probleemloos de pups van hun rasgenoot als dat nodig is, daar hebben we nog nooit een probleem mee gehad.
Nu kreeg Hesder 9 pups, dus er moet nu helemaal niets gebeuren want Hesder is niet thuis om bij te springen.
Maar:
hoezo kleine cursus "hoe speel ik moeder"
Zondag 7 december om ongeveer 12 uur 's middags werd de eerste pup geboren, dat was voor Finney ( ze is 2 jaar) een wereldgebeurtenis. Ze had totaal geen idee wat er nu eigenlijk aan de hand was. De geboorte was vlot en pupvrouw kwam met alles er op en eraan tegelijk het geboortekanaal uit, zodat de nageboorte meteen keurig was waar hij op dat moment diende te zijn, buiten de moederhond. Maar toen.........Finney bleef maar naar mij kijken en had geen flauw idee dat het wellicht verstandig zou zijn om de pup eens van haar bagage te verlossen en droog te likken. Ik was op dat moment god en verder was er niets meer op de wereld. Uiteraard heb ik de pup verlost van haar nageboorte en Finney niet geplaagd door haar deze aan te bieden. Zo ging het verder naar de tweede pup, zelfde hoofdstuk, toen heb ik haar de nageboorte wel aangeboden, deze zit vol met hormonen die de moedergevoelens , melkgift e.d. bevorderen. Arme Finney ik had alles in mooie kleine hapjes geknipt zodat ze alleen maar hoefde te slikken. Een aantal van de lezers hebben vast weleens expeditie Robinson RTL 5 bekeken. Daarbij is altijd een uitzending, dat de deelnemers allerlei insecten e.d. aangeboden krijgen, dat wekt kokhalzerij op en......Finney was voor mij even een Robinson deelneemster. Uiteindelijk is alles gelukt en
Finney is een voorbeeldige moeder geworden.
4 reutjes, twee teefjes
Tot op heden allemaal gezond.
18 december 2014.
Met de pups gaat het uitstekend, Finney is een hele zorgzame moeder en heeft veel melk voor haar kinderen.
Zo........Finney kan er wat van, ze heeft al zeven pups als U goed telt. Dat moet een reden hebben want deze beestjes komen toch echt niet uit de lucht vallen. Finney is pleegmoeder van een pupje van Hesder, U heeft kunnen lezen dat er bij Hesder een niet al te groot pupje was en die had het toch wel zwaar bij alle broers en zusjes. Ik heb besloten om één pup van Hesder over te leggen bij Finney, wat heel goed lukte. Nu waren er voor alle 8 pupjes van Hesder ook 8 tepels, Als pupjes een week oud zijn, drinken ze niet meer wanneer het zo uitkomt, maar gaan ze als koppel een aantal keren per dag tegelijk drinken. Dat betekende een tepel te weinig en de pup die overblijft is niet zo slim om in de "tijden dat alles ligt te slapen" even haar/zijn kans waar te nemen. Nu kan ik zo'n pupje wel even aanleggen in zo'n stille periode, maar dat roept toch weer veel onrust bij moeder en de andere pups op, die dan denken dat ze ook weer moeten drinken, dus elke pup een tepel is het mooiste, dat ging prima, maar U weet hoe het afgelopen is. Het zij zo, daar zullen we genoegen mee moeten nemen hoe naar het ook is. Hierboven ziet U een tevreden Finney met kroost.
Uiteraard hebben de kinders ook een vader......Spyke van de Ukkesteyn.
Een lieve betrouwbare geduldige hond.
En dan krijgen we nu de foto's van de pups apart op de leeftijd van 11 dagen, de oogjes zijn nog dicht.
ook deze neusjes zijn nog roze.
Over enkele weken maak ik de foto's over dan kan U heel goed de verandering zien.
Dan krijgen we nu de 4 reutjes in beeld. Deze foto's zijn op 19 december gemaakt, ik zou ze op 20 december publiceren, maar door een niet verwacht ongeval waarbij wij moeseten assisteren ben ik er helaas gister niet aan toe gekomen.
4 prachtig getekende pups met veel pigment.
oogjes al een beetje open.
Dit zijn voorlopig allemaal individuele foto's van de pupjes
29 december 2014.
De pups van Finney groeien als kool, als U goed telt ziet u zeven pups.....en.........Finney heeft er 6, jawel ze heeft nog steeds een zoogbaby van Hesder . Deze mag mee sabbelen totdat de pups naar de nieuwe baas gaan.
Als U het pupje niet kon vinden, het zwart omlijnde pupje is Fanny, dochter van Hesder,
De Finneys hadden net zoveel zin in melk uit een bakje als de kleine Hesders. Vanochtend kwam ik bij de jongelingen en ja hoor, het stel inclusief de Hesders was ontwaakt. In één nacht weer een heel eind verder gegroeid, je kan ook nog wat anders doen dan slapen......lopen bijvoorbeeld en dat ging al heel aardig. Lawaai maken kunnen ze ook, toen de deur openging werd ik luidkeels ontvangen.
Tom Poes verzin een list om deze luielingen eens aan het eten te krijgen, bazen willen altijd dat hondjes eten, terwijl ze echt dik genoeg zijn.
Ik heb de mand verwisseld voor een grote en er een bakje korrels en een bakje water in gezet, eureka...........het hele stel erop af en.........eten.
Er wordt gegeten, het bakje is niet eens meer te zien. Finney kijkt eens even naar baas met fototoestel. U ziet er veranderen zo langzamerhand ,meer zaken, ik heb op de matjes een beetje fijn stro gestrooid, dat is lekker warm en neemt veel vocht op, want Finney likt haar pups natuurlijk nog mooi schoon, maar 7 pups plassen heel veel als ze veel drinken en dan wordt het weleens moeilijk om een mooi warm droog nestje te houden, dan helpt de baas even mee.wordt vervolgd.
1 januari 2015
Inmiddels valt het papje ook in de smaak en bivakkeren de pups langzaam maar zeker ook eens buiten de mand.
6 januari 2015.
Nieuwjaar, een nieuw geluid????? De pups zijn al zeer professionele eters, het smakt goed en vanaf vandaag gaat er alweer een papmaaltijd af. De jongelingen hebben inmiddels van die lieve kleine scherpe melktandjes en kiesjes en ze moeten hun best maar eens doen op een bak met pupkorrels. Ik heb de pups op de monitor, vanacht om 4 uur stonden ze heerlijk te eten met zijn allen om de voerbak, nou ja, minus hun moeder want Finney wenst geen stoorzenders als ze staat te eten en inmiddels weten haar kinderen dat goed, dat betekent zo nu en dan even wachten. Ook een stukje opvoeding.
De mand is verleden tijd. Pupmansjes kunnen nu gebruik maken van de halve ruimte van de box, ze kunnen nu de warmtelampen goed terugvinden en hebben nu de ruimte om lekker te spelen.
Daar maken ze zoals U ziet al goed gebruik van. Hier en daar een zwerfkei, die daar liggen als de mand niet mag verschuiven. Ik laat ze liggen, pupjes vinden het wel leuk om erop te klimmen en als er weer eens een nestje komt hoef ik niet met deze zware stenen heen en weer te sjouwen.
Inmiddels hebben de jonkjes allemaal hun tweede wormkuur gehad, die ze heel erg lekker???????? vonden, u weet niet wat voor vieze gezichten kleine hondjes kunnen trekken. Helaas had ik drie handen nodig om kuurtjes in bekjes te krijgen, zodat ik dit leuke gebeuren niet kon fotograferen.
13 januari 2015
Januari houdt van regen, ook deze dag verregend weer helemaal, dus weer binnenwerk. Vandaag de 2 teefjes van Finney.
Er zij altijd veel geurtjes in een keuken en wij hondjes vinden dat erg leuk.
Het spelen komt op gang, nog een paar dagen dan wordt er flink op elkaar gejaagd en hoor je regelmatig piep!! " niet zo hard" melktandjes zijn scherp.
Dit zijn meewerkende dames, fotografeert lekker.
14 januari 2015,
Zoals ook bij Hesder al vermeld, de reutjes komen morgen aan bod,
eerst nog even een ander verhaaltje.
Het is zo verschrikkelijk nat, dat onze toegangsweg begint onder te lopen. Mede oorzaak zoals wel vaker een afwateringsbuis, waar we slecht bij kunnen.
Dus Ton, mijn echtgenoot moet zich even waterdicht aankleden en gaat te water om toch maar eens even te kijken of hij de buis kan vinden, ik mag bijstaan.
Het water staat heel erg hoog en soms wordt het vooral in de winter dan weleens even een beetje behelpen op het platteland. Ook dat hoort bij landelijk leven. De hondjes mogen nu even lekker in de blubsie lopen hetgeen niet bevordelijk is voor een schoonheidswedstrijd.
Maar, ik heb wel een paar andere plaatjes. Finney in vol ornaat op de uitkijk, de pups moeten maar zien waar ze gaan staan, mama wil de aandacht,
Hesder ziet U in de rechterbox en geeft haar kinderen wel de gelegenheid om eens lekker uit te kijken, zij heeft veel meer ervaring en weet wel hoe het werkt, dit leert Finney ook wel, als er nog eens een nestje komt, zien we al een heel ander moederhondje. Voor de fokker is dit altijd weer fascinerend om te zien, in de mensenwereld komen wij exact hetzelfde gedrag tegen, denk maar even na.
De beide dames naast elkaar, Finney breeduit en Hesder achter! haar jongen, leuk als je kan vergelijken.
Morgen de heren,
15 januari 2015.
Zoals beloofd.....de heren,
Dat was nog niet zo eenvoudig, want ik kon onze mannen nooit in één beeld "vangen". Zo nu en dan heb je daar last van maar de nieuwe bazen willen toch wel graag een foto van hun maatje ontvangen. Als hetdan niet kan zoals het moet dan maar zoals het kan. Hieronder ziet u broertje 4.
En dan nog een statiefoto van alle 4 , 39 dagen oud.
As. Maandag komt de dierenarts voor de gezondheidscontrole, enten enz. daarna zal ik U weer berichten.
19 januari,
Inmiddels is de dierenarts langs geweest. Alle!! pupjes hebben groen licht. Niets op aan te merken alles zit erop en eraan, geen schoonheidsfoutjes of wat dan ook.
Natuurlijk verdienen de pupjes nog even in het zonnetje gezet te worden.
6 gezichtjes van de pupjes van Finney.
Ik heb dit keer geen rekening gehouden met het geslacht, dus willekeurig gefotografeerd.
toegift........
Finney's kinderschaar.
Inmiddels zijn alle kinderen van Finney bij hun nieuwe baas. Kinders, het ga jullie goed en wie weet tot ziens.
